Czym byłaby szkoła bez współpracy?
Przede wszystkim dobra współpraca usprawnia pracę, pomaga odkrywać mocne strony, zachęca do działania i daje możliwość stworzenia czegoś, co nie byłoby możliwe w pojedynkę.
Umiejętność współpracy może rodzić trudności, gdyż wymaga wielu umiejętności, chociażby takich jak: zrozumienie potrzeb innych, nierzadko dopasowanie się do wspólnych założeń, zaakceptowanie wzajemnych różnic czy po prostu wypracowanie kompromisu i podział zadań.
Dlatego w miarę możliwości warto wspierać, rozwijać i wzmacniać umiejętność współpracy od najmłodszych lat szkolnych, aby pokazywać płynące z niej korzyści.
Poniżej prezentuję kilka ćwiczeń, które mają na celu wspierać właśnie tę umiejętność.
Zabawy.pages
„Dwie połówki”
Uczestnicy dobierają się w dwójki, w przypadku nieparzystej liczby do
działania dołącza nauczyciel i też uczestniczy w zabawie.
Osoby losują poszczególne tematy prac wymyślonych przez nauczyciela.
Np. KRAJOBRAZ MORSKI
GÓRY
LEŚNE PIĘKNO
ZIMOWY KRAJOBRAZ
ŁĄKA PEŁNA KWIATÓW
Osoby mają za zadanie wykonać pracę w danej tematyce na przeciętych dwóch kartkach. Tak wykonują swoje prace i dogadują się między sobą, aby po skończeniu pracy kartki po sklejeniu będą stanowiły jak najbardziej spójny obraz.
„Nasza siła”
Uczestnicy zastanawiają się, co można zrobić wspólnie biorąc pod uwagę liczebność i siłę grupy. Każdy uczestnik stara się wymyślić coś, co jest możliwe
do zrobienia w takim gronie ludzi, gdyby mieli dostęp do materiałów.
Pomysły można zapisywać na dużym formacie papieru z nagłówkiem „NASZA SIŁA”.
Można podsunąć kilka propozycji uczestnikom. Dzięki naszej sile możemy:
WYBUDOWAĆ DOM
PRZYGOTOWAĆ KOLACJĘ SKONSTRUOWAĆ MASZYNĘ/ URZĄDZENIE PRZESUNĄĆ GŁAZ
Zabawy.pages
„Parasole”
Uczestnicy spacerują w rytm melodii. Trzy wybrane osoby spacerują trzymając w ręku parasole. Kiedy następuje sygnał STOP (poprzez zatrzymanie muzyki) uczestnicy zatrzymują się i chowają pod parasolami. Pod parasolem mogą Zabawy.pages
znajdować się maksymalnie dwie osoby.
Takie sekwencje powtarzają się trzy razy. Osoba trzymająca
parasol przekazuje go wybranej osobie, która zmieściła się
i weszła pod parasol.
Następnie osoby, które nie zmieściły się pod parasolem
tworzą swoje własne parasole. Dwie osoby rozkładają ręce
na wzór parasola, aby schowała się pod nimi trzecia osoba.
Osoba, która nie zmieściła się pod żadnym parasolem lub która nie zmieściła się do ułożenia parasola opuszcza grę.
Pod koniec zabawy można przeprowadzić rozmowę
kierowaną:
Jak się czuły te osoby, które nie zmieściły się pod parasolem?
Jakie emocje towarzyszyły osobie, która szła pod parasolem? Jak może być pomocna wzajemna współpraca?
PROPONOWANA MUZYKA: https://www.youtube.com/watch?v=AGOsZP0HoVs
„Niewidomy i przewodnik”
I stopień
Osoby dobierają się parami. Jedna ma zawiązane oczy lub zamknięte, a druga dotyka części ciała, którymi może poruszać wyznaczając mu w ten sposób ruch. Osoby z zamkniętymi oczami tworzą ruch, który jest ściśle określany przez drugą osobę.
II stopień
Osoby przekazują sobie pewne ruchy przy pomocy zmysłów.
DOTYK:
Osoba dotyka określonej części, a druga porusza tą częścią
ciała wykonując określony ruch.
MOWA:
Osoba udziela wskazówek odnośnie ruchu drugiej osoby.
np. zaklaszcz w dłonie, ocieraj się dłońmi o siebie
WZROK:
Osoba pokazuje pewien ruch, a druga osoba naśladuje.
PROPONOWANA MUZYKA: https://www.youtube.com/watch?v=EidiRlVuIHk
Jeżeli podobają Ci się zaproponowane propozycje zachęcam zerknąć do mojej pozycji Zabawownik – 50 kreatywnych zabaw w których znajdziecie aż 50 propozycji do wspólnej pracy.
0 komentarzy dla “Współpraca ważną częścią życia szkolnego”